Para garantir a conservación deste senlleiro ben, actuarase nas humidades que presenta no seu interior, preservando así as pinturas murais e o retablo que alberga a igrexa. Ademais, coa finalidade de reparar, conservar, restaurar e poñer en valor o conxunto do templo, atenderase aos sistemas construtivos que configuran a envolvente do inmoble como a cuberta, os paramentos verticais, as bóvedas e os pavimentos e carpinterías, tanto polo exterior como polo interior.

Cómpre destacar que tamén se realizarán traballos para o acondicionamento, rehabilitación e mellora das condicións de uso dos espazos compartidos pola igrexa parroquial e o antigo mosteiro que teñan, así como os espazos relacionados e necesarios para a realización dos usos e tradicións litúrxicas e cerimoniais e as visitas públicas e turísticas.

As intervencións previstas están incluídas no Plan estratéxico para a protección e conservación do patrimonio cultural de Galicia da Dirección Xeral de Patrimonio Cultural e que comprende actuacións en catedrais, mosteiros, conventos, abadías, igrexas e patrimonio eclesiástico galego.

Mosteiro de Santa María de Oia

Este convento comezou a construírse a mediados do século XII durante o mandato de Alfonso VI. Pouco despois pasou a formar parte da Orde do Císter e ao longo dos séculos experimentou diversas reformas, motivo polo que conserva elementos románicos, góticos e barrocos.

A igrexa é románica de transición ao gótico e ten planta de cruz latina. A nave central cóbrese con bóveda de canón apuntado, apoiada sobre arcos faixóns que arrincan de ménsulas graduadas, do mesmo xeito que as laterais. A ampla cabeceira está conformada por cinco capelas rectangulares que corresponden directamente cos brazos do cruceiro Preside o templo un retablo maior manierista de comezos do século XVII con relevos e escenas dos santos do Císter e da vida de María, patroa do mosteiro. A igrexa comunica co claustro a través dunha porta do século XVI, da mesma época da que data a antiga sacristía.